-
1 vastus
vāstus, a, um (vgl. ahd. wuosti, öde, wüst, leer), wüst, öde, verödet, leer, I) eig.: A) im allg.: a) absol.: loci coaedificati an vasti, Cic.: vasta ac deserta urbs, Liv.: ager vastus et desertus, Liv.: genus agrorum propter pestilentiam vastum atque desertum, Cic. – dies per silentium vastus (Ggstz. ploratibus inquies), Tac. – b) m. ab u. Abl.: mons vastus ab natura et humano cultu, Sall.: urbs a defensoribus vasta, Liv.: abs te viduae et vastae virgines, vereinsamt, Enn. – B) insbes., durch Verwüstung verödet, verheert, verwüstet, Troia, Plaut.: solum, Liv.: poet., haec ego vasta dabo, werde ich verheeren, Verg. Aen. 9, 323. – II) meton.: 1) ungeheuer groß, -weit, ungeheuer, unermeßlich, entsetzlich, belua immanis et vasta, Cic.: mare, Caes.: crater, Ov.: clamor, Verg.: iter, Ov. – elephanto ad figuram quae (belua) vastior? Cic.: belua vastissima, Cic.: vastissimus Oceanus, Caes. – v. Abstr., animus, unersättlicher Sinn, Sall.: scientia, weitumfassend, Colum.: potentia, vielumfassend, Ov. – 2) ungebildet, plump, roh, vastus homo atque foedus, Cic.: sunt quidam vultu motuque corporis vasti atque agrestes, Cic.: littera vastior, harter, rauher Buchstabe, Cic.: oratio, Cornif. rhet.: omnia vasta esse, Liv.
-
2 vastus
vāstus, a, um (vgl. ahd. wuosti, öde, wüst, leer), wüst, öde, verödet, leer, I) eig.: A) im allg.: a) absol.: loci coaedificati an vasti, Cic.: vasta ac deserta urbs, Liv.: ager vastus et desertus, Liv.: genus agrorum propter pestilentiam vastum atque desertum, Cic. – dies per silentium vastus (Ggstz. ploratibus inquies), Tac. – b) m. ab u. Abl.: mons vastus ab natura et humano cultu, Sall.: urbs a defensoribus vasta, Liv.: abs te viduae et vastae virgines, vereinsamt, Enn. – B) insbes., durch Verwüstung verödet, verheert, verwüstet, Troia, Plaut.: solum, Liv.: poet., haec ego vasta dabo, werde ich verheeren, Verg. Aen. 9, 323. – II) meton.: 1) ungeheuer groß, -weit, ungeheuer, unermeßlich, entsetzlich, belua immanis et vasta, Cic.: mare, Caes.: crater, Ov.: clamor, Verg.: iter, Ov. – elephanto ad figuram quae (belua) vastior? Cic.: belua vastissima, Cic.: vastissimus Oceanus, Caes. – v. Abstr., animus, unersättlicher Sinn, Sall.: scientia, weitumfassend, Colum.: potentia, vielumfassend, Ov. – 2) ungebildet, plump, roh, vastus homo atque foedus, Cic.: sunt quidam vultu motuque corporis vasti atque agrestes, Cic.: littera vastior, harter, rauher Buchstabe, Cic.: oratio, Cornif. rhet.: omnia vasta esse, Liv. -
3 desertus
dēsertus, a, um, PAdi. m. Compar. u. Superl. (v. 2. desero), verlassen, a) v. Pers.: ecquis desertior, publicis negotiis repulsior? Cato oratt. 44 bei Fest. 286 (b), 29. – b) v. Örtl. = unbewohnt, unbesetzt, unbebaut, verödet, öde, einsam, leer (Ggstz. celeber, frequens), locus, regio, Cic.: loca, Einöden, Wüsten, Caes.: via, Cic.: vastus ac desertus ager, Liv.: planities deserta penuriā aquae, Sall.: deserta siti regio, Sall.: omnia discessu meo deserta, Cic.: vici castellaque fugā cultorum deserta, Sall.: castellum desertum ab ea parte, Sall.: locus desertior, Cic.: Gabiis desertior atque Fidenis vicus, Hor.: regio desertissima, Cic. – übtr., v. Ggstdn. in einsamen Gegenden, stipes desertus in agris, einsam stehend, Tibull.: arbores d., Prop. – subst., dēserta, ōrum, n., öde Gegenden, Steppen, Einöden, Wüsten, Verg., Plin. u.a.: m. Genet., deserta Apuliae, Sen.: deserta Africae, Mela: deserta ferarum, Verg.: deserta et avia petere, Flor.: deserta cum expedita manu petere, Curt.: spätlat. im Sing., dēsertum, ī, n., die Einöde, Wüste, Eccl.
-
4 desertus
dēsertus, a, um, PAdi. m. Compar. u. Superl. (v. 2. desero), verlassen, a) v. Pers.: ecquis desertior, publicis negotiis repulsior? Cato oratt. 44 bei Fest. 286 (b), 29. – b) v. Örtl. = unbewohnt, unbesetzt, unbebaut, verödet, öde, einsam, leer (Ggstz. celeber, frequens), locus, regio, Cic.: loca, Einöden, Wüsten, Caes.: via, Cic.: vastus ac desertus ager, Liv.: planities deserta penuriā aquae, Sall.: deserta siti regio, Sall.: omnia discessu meo deserta, Cic.: vici castellaque fugā cultorum deserta, Sall.: castellum desertum ab ea parte, Sall.: locus desertior, Cic.: Gabiis desertior atque Fidenis vicus, Hor.: regio desertissima, Cic. – übtr., v. Ggstdn. in einsamen Gegenden, stipes desertus in agris, einsam stehend, Tibull.: arbores d., Prop. – subst., dēserta, ōrum, n., öde Gegenden, Steppen, Einöden, Wüsten, Verg., Plin. u.a.: m. Genet., deserta Apuliae, Sen.: deserta Africae, Mela: deserta ferarum, Verg.: deserta et avia petere, Flor.: deserta cum expedita manu petere, Curt.: spätlat. im Sing., dēsertum, ī, n., die Einöde, Wüste, Eccl.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > desertus
-
5 vastus
I.Lit. (so rare but class.;B.syn.: vacuus, desertus): genus agrorum propter pestilentiam vastum atque desertum,
Cic. Agr. 2, 26, 69:lex erat lata vasto ac relicto foro,
id. Sest. 24, 53:agrum vastum ac desertum habere,
Liv. 28, 11, 10:vasta ac deserta urbs,
id. 24, 3, 11; 28, 7, 12: vasta incendiis ruinisque urbs, id. 5, 53, 1:mons vastus ab naturā et humano cultu,
uncultivated, Sall. J. 48, 3:urbs a defensoribus vasta,
without, Liv. 23, 30, 7 (al. ex conj. vacua).—Trop. (the fig. taken from tracts of country lying waste or untilled), uncultivated, unpolished, rude, rough, harsh:II.vultu motuque corporis vasti atque agrestes,
Cic. de Or. 1, 25, 115:vastus homo atque foedus,
id. ib. 1, 25, 117:vasti quidam et insubidi,
Gell. 19, 9, 9:fugiemus crebras vocalium concursiones, quae vastam atque hiantem orationem reddunt, ut hoc est: baccae aeneae amoenissimae impendebant,
Auct. Her. 4, 12, 18:omnia vasta ac temeraria esse,
Liv. 24, 48, 7:littera vastior,
too harsh-sounding, Cic. Or. 45, 153.—Transf.A.Desolate, deserted: abs te viduae et vastae virgines sunt, made lonely, Enn. ap. Serv. Verg. A. 1, 52 (Trag. v. 279 Vahl.):B.dies per silentium vastus,
Tac. A. 3, 4.—Wasted by destruction, laid waste, ravaged, devastated, destroyed (rare; cf.C. 1.vastatus): fit vasta Troja,
Plaut. Bacch. 4, 9, 130:jam hanc urbem ferro vastam faciet Peleus, Att. ap. Fest. pp. 372 and 373: haec ego vasta dabo,
Verg. A. 9, 323:nec solum modo vastum hosti relictum, sed castellis etiam vicisque illatus ignis,
Liv. 10, 12, 8.—Of size: jamque fere pulvis ad caelum vasta videtur, Enn. ap. Non. 217, 11 (Ann. v. 286 Vahl.):2.immani et vastae insidens beluae,
Cic. Rep. 2, 40, 67:vasta et immanis belua,
id. Div. 1, 24, 49; cf.:vastissimae beluae,
id. Rep. 2, 26, 49: elephanto beluarum nulla prudentior;ad figuram quae vastior?
id. N. D. 1, 35, 97:summa erat vasto atque aperto mari, difficultas navigandi,
Caes. B. G. 3, 12; cf.:in vastissimo atque apertissimo Oceano,
id. ib. 3, 9, 7:fossa vastissima,
Cic. Rep. 2, 6, 11:solitudines,
id. ib. 2, 6, 19:campi,
Verg. A. 3, 13:Charybdis,
Lucr. 1, 722:antiquus crater, quem vastum vastior ipse Sustulit Aegides,
Ov. M. 12, 236:antrum,
Verg. A. 1, 52:hiatus speluncae,
id. ib. 6, 237:suspectus turris,
id. ib. 9, 530:manus,
Ov. F. 2, 322:arma,
Verg. A. 10, 768:corpus,
Col. 7, 12, 3.—Transf., of degree, etc., immense, enormous, prodigious, vast, etc.:3.iter,
i.e. on the vast ocean, Ov. M. 14, 438:certamen,
Verg. A. 12, 553:impetus,
Hor. C. 4, 14, 30:pugnae Cannensis clades vastissima,
Gell. 5, 17, 5:tempestas,
Col. 2, 20, 5; cf.:vapores vastissimi,
id. 2, 20, 1:clamor,
Verg. A. 10, 716; Ov. M. 12, 494:murmur,
Verg. A. 1, 245:latratus,
Col. 7, 12, 3:tonitru,
Val. Fl. 1, 617:pondus,
Verg. A. 5, 447; Ov. H. 9, 88.—Trop.:1.vastus animus,
i.e. insatiable, Sall. C. 5, 4.—Rarely with abstr. nouns:quam vasta potentia nostra est,
Ov. M. 2, 520:varia vastaque scientia,
Col. 1, pr. 28:nefas,
Sen. Herc. Oet. 767.— Adv.: vastē.(Acc. to vastus, I. B.) Rudely, harshly:2.loqui non aspere, non vaste, non rustice, etc.,
Cic. de Or. 3, 12, 45:ne vastius diducantur verba,
id. ib. 3, 43, 172.—(Acc. to II. B.) Widely, vastly, immensely, violently, enormously:vaste cedentia litora,
Mel. 1, 1, 4:vastius insurgens decimae ruit impetus undae,
Ov. M. 11, 530:vastius podagra correpti,
Scrib. Comp. 107. -
6 leer
leer, I) eig.: inanis (leer, in od. auf dem nichts ist). – nudus (bloß, entblößt, feiner nötigen Zierde entbehrend). – vacuus (leer od. ledig geworden, -gelassen); verb. nudus atque inanis; vacuus atque nudus. – vastus (öde, verödet, wüste u. leer, v. Örtl.). – desertus (von den Einwohnern verlassen, von Örtl.); verb. vastus ac desertus (z.B. urbs); desertus et vastus (z.B. ager). – purus (rein, nicht bemalt, nicht verziert). – epōtus (ausgetrunken, z.B. amphora). – leer von etw., vacuus alqā re u. ab alqa re; nudus alqā re. – ein l. Haus, domus inanis (in dem übh. nichts ist); domus vacua (ein unbesetztes, unbewohntes): ein l. Pferd, equus inanis (auf dem kein Reiter u. auch kein Sattel oder übh. kein Gepäck ist); equus vacuus (ein Pferd, das feiner Bürde ledig geworden, das z.B. feinen Reiter abgeworfen hat). – ein l. Blatt, tabella oder charta inanis (ein Blatt, auf dem nichts steht übh.); tabella oder charta vacua (ein noch leeres Blatt, das aber noch voll geschrieben etc. werden kann oder soll). – eine l. Straße, via occursu hominum vacua. – l. bei etw. ausgehen, nihil auferre. – leer sein, -stehen, inanem esse; vacuum esse; vacare (z.B. tota domus superior vacat, steht leer). – die Rhe torenschulen stehen od. find leer, in rhetorum scholis solitudo est. – leer fein von etwas, vacare, vacuum esse (ab) alqa re. – leer machen, exinanire (eine Sache von ihrem ganzen Inhalte leer machen, dann bes. »ausleeren« = ausplündern, z.B. domos). – nudum atque inanem reddere (ausleeren = ausplündern, z.B. domum). – vacuum facere vacuefacere (eine Sache ihres Inhalts ent [1569] ledigen, z.B. ein Faß; dann auch = ausräumen, z.B. ein Haus, eine Wohnung, damit ein anderer hineinziehen kann). – exonerare (ausladen, z.B. ein Schiff, einen Wagen, auch den Leib). – exhaurire (ausschöpfen, austrinken, z.B. einen Becher, poculum; dann auch = ausplündern, z.B. aerarium). – exsiccare (austrocknen, scherzh. statt austrinken, z.B. lagoenas). – everrere et extergēre (auskehren u. auswischen, scherzhaft für rein ausplündern, z.B. fanum). – expilare (ausplündern, z.B. aerarium). – vastare (verwüsten, z.B. agros). – die Felder l. machen, ex agris demetere fruges atque percipere. – leer lassen, inanem relinquere (so daß nichts darauf- oder hineinkommt). – vacuum relinquere (so daß noch etwas darauf- oder hineinkommen kann, z.B. ein Blatt, tabellam, um später etw. darauf zu schreiben: eine Bank, subsellium, damit sich später Kommende daraufsetzen können). – purum relinquere (rein lassen, nicht bemalen, nicht verzieren, z.B. spatia). – II) uneig.: inanis (gehaltlos, von Dingen, z.B.verba, nomen, verborum sonitus: u. spes; gehaltlos, aber von sich eingebildet, v. Menschen). – vanus (gehaltlos u. ohne Grund, v. Dingen, z.B. spes). – omnium rerum rudis (ohne alle Kenntnisse, von Menschen). – l. Gepränge, pompa.
-
7 wüst
wüst, I) eig.: vastus (wüst, öde). – desertus (von Menschen verlassen); verb. vastus et desertus (z.B. urbs, ager). – incultus (nicht urbar gemacht u. besät, vom Felde). – ganz wüst, vastus ab natura et humano cultu (z.B. mons); nulla ex parte cultus (z.B. ager). – [2753] w. (liegen) lassen, deserere; incultum relinquere: w. bleiben, incultum relinqui: w. liegen, sine cultu hominum esse. – II) uneig.: a) verworren, z.B. der Kopf ist mir noch w. (nach einem Rausch), crapulam nondum edormivi. – b) verwildert etc.: dissolutus (unordentlich, liederlich, z.B. Mensch, Leben). – perditus (heillos verderbt, z.B. Leben). – libidinosus (den Begierden u. Lüften frönend). – intemperans (unmäßig in Befriedigung grober Sinnenlust u. Begierden); verb. libidinosus et intemperans (z.B. adulescentia).
-
8 verödet
verödet, vastus (nicht mit Häusern bebaut). – incultus (unangebaut, nicht urbar gemacht). – desertus (von Menschen verlassen); verb vastus et desertus (= ganz verödet). – vastatus. devastatus (verwüstet). – eine ganz verödete Gegend, desertissima regio od. solitudo.
-
9 Einöde
Einöde, locus desertus; locus vastus et desertus; solitudo vasta; solitudo avia. – ein Land zur Ei. machen, vastitatem reddere in terra: tectis atque agris vastitatem inferre.
-
10 Безлюдный
desertus, a, um; solitarius, a, um; solus, a, um; non habitatus, a, um; vacuus, a, um; vanus, a, um; vastus, a, um; non frequens hominibus; sterilis, e (prospectus);• делать безлюдным - vastare;
• безлюдное место - heremum;
-
11 Пустынный
- vastus (locus); vacuus (agri); sterilis (prospectus); solus; desertus;• пустынное место - desertum; solitudo;
• делать пустынным - vastare (agros; forum);
-
12 desero
1. 2.dē-sĕro, rŭi, rtum, 3, v. a. Lit., to undo or sever one's connection with another; hence, with esp. reference to the latter, to leave, forsake, abandon, desert, give up (cf. derelinquere; more restricted in signif. than relinquere, which denotes, in general, to depart from, to leave any one. Deserere, orig. in milit. lang., implies a cowardly running away; frequently used with prodere; also in the flg. phrase: deserere vitam; and later, absol. in the sense of to desert, etc.; cf. also: linquere, destituere, deficere, discedere—freq. and class.).I.Lit.A.In gen.:B.ut jurent omnes, se exercitum ducesque non deserturos neque prodituros,
Caes. B. C. 1, 76, 2; cf. id. ib. 2, 32, 7:deseritur a suis Varus,
id. ib. 1, 13, 3; cf. id. ib. 1, 15, 3; id. B. G. 5, 3, 6 al.:pignus,
Plaut. Capt. 2, 3, 75 et saep.:te amantem non deseram,
id. Ps. 1, 1, 101; cf. id. Mil. 4, 8, 53 et saep.:cum amici partim deseruerint me, partim etiam prodiderint,
Cic. Q. Fr. 1, 3, 5:me deseruisti ac dereliquisti,
id. Planc. 5, 13; cf. id. Verr. 2, 3, 51, and v. the foll.:Avaricum,
Caes. B. G. 7, 30, 2; cf.:cunctis oppidis castellisque desertis,
id. ib. 2, 29:fratrem ne desere frater,
Verg. A. 10, 600:thalamos ne desere pactos,
id. ib. 10, 649:bellum,
Just. 5, 2, 10:victoriam,
id. 14, 3, 6:milites insepultos,
Curt. 5, 13, 3:metu locum,
Tac. A. 1, 65 et saep.—Absol., in milit. lang., to desert, Nep. Eum. 5, 1; Sen. de Ira, 2, 10, 1; Tac. A. 13, 35; Quint. 9, 2, 85; Amm. Marc. 31, 7, 4; Dig. 49, 16, 3, § 7 sq. al.—II.Trop., to leave, desert, abandon:2.Petreius non deserit sese, armat familiam, etc.,
Caes. B. C. 1, 75, 2:suum jus,
Cic. Caecin. 35 fin.; cf.:desertarum derelictarumque rerum patrocinium suscipere,
id. N. D. 1, 5, 11:preces, promissa, spem, obsecrationem et fideles litteras alicujus,
id. Att. 3, 19, 2:causam,
id. Sull. 20, 58; cf.:desertam ac proditam causam queri,
Liv. 2, 54:ullam officii partem,
Cic. Fin. 1, 7, 24; cf.officium (with praetermittere defensionem),
id. Off. 1, 9: susceptum officium, Caes. B. C. 3, 18:vitam,
Cic. Sest. 22 fin.; cf. id. de Sen. 20, 72:deditionem,
Sall. J. 70, 1:studia sapientiae,
Quint. 12, 2, 8:viam virtutis,
Hor. Od. 3, 24, 44:vestigia Graeca,
id. A. P. 287:fastidiosam copiam,
id. Od. 3, 29, 9.—Esp., leg. t. t.:B.vadimonia deserere,
to forfeit recognizance, fail to appear, Cic. Cat. 2, 3, 5; id. Quint. 23, 75 et saep.—So absol.:deserui, tempestatibus impeditus,
Quint. 3, 6, 78.—Of subjects not personal, to fail, forsake, etc.:A.genua hunc cursorem deserunt,
Plaut. Merc. 1, 2, 13; cf.:aliquem corpus, vires,
Tac. A. 6, 50:donec te deseret aetas,
Hor. Ep. 1, 20, 10:me lucerna,
Cic. Att. 7, 7 fin.:fama Curium Fabricium,
id. Tusc. 1, 46, § 110; cf.:nec facundia deseret hunc nec lucidus ordo,
Hor. A. P. 41 et saep.— Poet.:mensa deserit toros,
is removed from, Ov. H. 12, 52.— Pass.:deseremur potius a re familiari, quam a republica,
Cic. Att. 16, 3; cf. Caes. B. G. 5, 34, 2; Cic. Att. 3, 15:a tribunitia voce,
id. Clu. 40, 110; Vell. 2, 80; Just. 2, 4, 29 al.; and poet. with simple abl.:deseror conjuge,
Ov. H. 12, 161; Prop. 2, 7, 17:desertus viribus leo,
Phaedr. 1, 21, 3; Stat. Th. 4, 707; cf.suis,
Tac. A. 3, 20 fin.; Suet. Cal. 12.— With gen.:deserta natorum,
Stat. Th. 5, 608.—Hence, dēsertus, a, um, P. a., deserted; esp. of places, desert, solitary, waste.Adj. (cf.:B.vastus, inanis, solitarius): in locis desertis,
Caes. B. G. 5, 53, 4:urbes dirutae ac pene desertae,
Cic. Q. Fr. 1, 1, 8:deserta via et inculta,
id. Cael. 18:frequens an desertus locus,
Quint. 5, 10, 37:terra,
Vulg. Lev. 26, 33 et saep.—Of objects in solitary places:stipes,
Tib. 1, 1, 12 (21 M.):arbores,
Prop. 1, 20, 36.— Subst.: dē-serta, ae, f., the abandoned wife:multi filii desertae,
Vulg. Gal. 4, 27.— Comp.:reditus desertior,
Cic. Pis. 23, 55:nihil turpius ac desertius,
id. Q. Fr. 3, 1, 5.— Sup.:orae desertissimae,
id. Sest. 22, 50:solitudo,
id. Verr. 2, 5, 67 al. —Since the Aug. per. subst.: dēserta, ōrum, n., desert places, deserts, wastes, Verg. E. 6, 81; id. G. 3, 342; Plin. 5, 4, 4, § 26 al.—With gen.:Libyae deserta,
Verg. A. 1, 384; so id. G. 3, 291; Front. Strat. 1, 7, 7; Vulg. Isa. 52, 9 al.—In sing.: dēsertum, i, n. (eccl. Lat.):in deserto,
Prud. Apoth. 774; Hier. Ep. 125, 2; Vulg. Num. 1, 1; Luc. 3, 2 et saep. -
13 deserta
1. 2.dē-sĕro, rŭi, rtum, 3, v. a. Lit., to undo or sever one's connection with another; hence, with esp. reference to the latter, to leave, forsake, abandon, desert, give up (cf. derelinquere; more restricted in signif. than relinquere, which denotes, in general, to depart from, to leave any one. Deserere, orig. in milit. lang., implies a cowardly running away; frequently used with prodere; also in the flg. phrase: deserere vitam; and later, absol. in the sense of to desert, etc.; cf. also: linquere, destituere, deficere, discedere—freq. and class.).I.Lit.A.In gen.:B.ut jurent omnes, se exercitum ducesque non deserturos neque prodituros,
Caes. B. C. 1, 76, 2; cf. id. ib. 2, 32, 7:deseritur a suis Varus,
id. ib. 1, 13, 3; cf. id. ib. 1, 15, 3; id. B. G. 5, 3, 6 al.:pignus,
Plaut. Capt. 2, 3, 75 et saep.:te amantem non deseram,
id. Ps. 1, 1, 101; cf. id. Mil. 4, 8, 53 et saep.:cum amici partim deseruerint me, partim etiam prodiderint,
Cic. Q. Fr. 1, 3, 5:me deseruisti ac dereliquisti,
id. Planc. 5, 13; cf. id. Verr. 2, 3, 51, and v. the foll.:Avaricum,
Caes. B. G. 7, 30, 2; cf.:cunctis oppidis castellisque desertis,
id. ib. 2, 29:fratrem ne desere frater,
Verg. A. 10, 600:thalamos ne desere pactos,
id. ib. 10, 649:bellum,
Just. 5, 2, 10:victoriam,
id. 14, 3, 6:milites insepultos,
Curt. 5, 13, 3:metu locum,
Tac. A. 1, 65 et saep.—Absol., in milit. lang., to desert, Nep. Eum. 5, 1; Sen. de Ira, 2, 10, 1; Tac. A. 13, 35; Quint. 9, 2, 85; Amm. Marc. 31, 7, 4; Dig. 49, 16, 3, § 7 sq. al.—II.Trop., to leave, desert, abandon:2.Petreius non deserit sese, armat familiam, etc.,
Caes. B. C. 1, 75, 2:suum jus,
Cic. Caecin. 35 fin.; cf.:desertarum derelictarumque rerum patrocinium suscipere,
id. N. D. 1, 5, 11:preces, promissa, spem, obsecrationem et fideles litteras alicujus,
id. Att. 3, 19, 2:causam,
id. Sull. 20, 58; cf.:desertam ac proditam causam queri,
Liv. 2, 54:ullam officii partem,
Cic. Fin. 1, 7, 24; cf.officium (with praetermittere defensionem),
id. Off. 1, 9: susceptum officium, Caes. B. C. 3, 18:vitam,
Cic. Sest. 22 fin.; cf. id. de Sen. 20, 72:deditionem,
Sall. J. 70, 1:studia sapientiae,
Quint. 12, 2, 8:viam virtutis,
Hor. Od. 3, 24, 44:vestigia Graeca,
id. A. P. 287:fastidiosam copiam,
id. Od. 3, 29, 9.—Esp., leg. t. t.:B.vadimonia deserere,
to forfeit recognizance, fail to appear, Cic. Cat. 2, 3, 5; id. Quint. 23, 75 et saep.—So absol.:deserui, tempestatibus impeditus,
Quint. 3, 6, 78.—Of subjects not personal, to fail, forsake, etc.:A.genua hunc cursorem deserunt,
Plaut. Merc. 1, 2, 13; cf.:aliquem corpus, vires,
Tac. A. 6, 50:donec te deseret aetas,
Hor. Ep. 1, 20, 10:me lucerna,
Cic. Att. 7, 7 fin.:fama Curium Fabricium,
id. Tusc. 1, 46, § 110; cf.:nec facundia deseret hunc nec lucidus ordo,
Hor. A. P. 41 et saep.— Poet.:mensa deserit toros,
is removed from, Ov. H. 12, 52.— Pass.:deseremur potius a re familiari, quam a republica,
Cic. Att. 16, 3; cf. Caes. B. G. 5, 34, 2; Cic. Att. 3, 15:a tribunitia voce,
id. Clu. 40, 110; Vell. 2, 80; Just. 2, 4, 29 al.; and poet. with simple abl.:deseror conjuge,
Ov. H. 12, 161; Prop. 2, 7, 17:desertus viribus leo,
Phaedr. 1, 21, 3; Stat. Th. 4, 707; cf.suis,
Tac. A. 3, 20 fin.; Suet. Cal. 12.— With gen.:deserta natorum,
Stat. Th. 5, 608.—Hence, dēsertus, a, um, P. a., deserted; esp. of places, desert, solitary, waste.Adj. (cf.:B.vastus, inanis, solitarius): in locis desertis,
Caes. B. G. 5, 53, 4:urbes dirutae ac pene desertae,
Cic. Q. Fr. 1, 1, 8:deserta via et inculta,
id. Cael. 18:frequens an desertus locus,
Quint. 5, 10, 37:terra,
Vulg. Lev. 26, 33 et saep.—Of objects in solitary places:stipes,
Tib. 1, 1, 12 (21 M.):arbores,
Prop. 1, 20, 36.— Subst.: dē-serta, ae, f., the abandoned wife:multi filii desertae,
Vulg. Gal. 4, 27.— Comp.:reditus desertior,
Cic. Pis. 23, 55:nihil turpius ac desertius,
id. Q. Fr. 3, 1, 5.— Sup.:orae desertissimae,
id. Sest. 22, 50:solitudo,
id. Verr. 2, 5, 67 al. —Since the Aug. per. subst.: dēserta, ōrum, n., desert places, deserts, wastes, Verg. E. 6, 81; id. G. 3, 342; Plin. 5, 4, 4, § 26 al.—With gen.:Libyae deserta,
Verg. A. 1, 384; so id. G. 3, 291; Front. Strat. 1, 7, 7; Vulg. Isa. 52, 9 al.—In sing.: dēsertum, i, n. (eccl. Lat.):in deserto,
Prud. Apoth. 774; Hier. Ep. 125, 2; Vulg. Num. 1, 1; Luc. 3, 2 et saep. -
14 verwildern
verwildern, efferari (v. Menschen u. Tieren). – silvescere. in feritatem degenerare (von Pflanzen). – incultum iacēre (unbebaut liegen, vom Boden). – corrumpi (moralisch verdorben werden, v. Menschen u. Zuständen, z.B. disciplina [die Kriegszucht] corrumpitur). – so gänzlich v., daß etc., tantā immanitate efferari, ut etc. (v. einem Volk). – verwildert, efferatus (von Menschen u. Dingen, z.B. gentes: u. mores: u. efferati militiā animi). – silvester. agrestis (im Walde, auf dem Felde gewachsen, v. Pflanzen u. Früchten). – incultus (unbebaut, vom Boden u. von Gegenden, dann auch bildl., ingenium). – vastus a natura et humano cultu (wüst von Natur und unbebaut von Menschen, von Gegenden, z.B. mons). – desertus (vom Bebauer im Stiche gelassen, verwahrlost, z.B. v. Acker etc.). – ferus. [2557] immanis (wild, ungesittet von Charakter, v. Menschen). – Verwilderung, feritas (v. leb. Wesen u. Pflanzen). – feritas silvestris (der Tiere des Waldes). – vastitas (Wüstheit der Gegenden). – immanitas naturae (Ungeschlachtheit, Roheit der Menschen in moralischer Hinsicht). – V. der Kriegszucht, corrupta disciplina.
-
15 wild
wild, ferus (in der Wildnis befindlich, daher roh, ungebildet, gefühllos). – agrestis (eig. auf dem Felde wildwachsend, von Pflanzen; daher roh, ungesittet, von Pers.u. ihrem Benehmen). – silvester (im Walde wildwachsend, wildlebend, z.B. faba, mel, homo). – indomitus (ungebändigt, v. Tieren). – rudis (roh, noch unbearbeitet übh., v. Dingen, z.B. vom Boden etc.; dah. = noch ungebildet, vom Menschen). – incultus (unbepflanzt, unbebaut, vom Boden; dah. ungebildet, vom Menschen); verb. ferus incultusque (z.B. gens). – vastus (unangebaut, nicht mit Häusern bebaut, nicht mit Bäumen besetzt, v. Örtl.). – desertus (von Menschen verlassen, öde, v. Örtl.). – ferox (wie ein Wilder sich betragend, unbändig). – immanis (unmenschlich, grausam von Charakter). – crudelis (von rohem Charakter, grausam gesinnt u. handelnd). – saevus (wütig, grimmig; alle vier von Menschen). – trux (grimmig im Blick, z.B. oculi, vultus). – inconditus (verworren, wild durcheinandergehend, z.B. clamor). – ein w. Tier, bestia fera; gew. bl. fera: zu einem wilden Tiere machen, efferare: ein w. Pferd, equus ferus (in der Wildnis lebend); equus indomitus (ungebändigt); equus ferox (zu lebhaft, unbändig): equus efferatus (was gereizt ist): eine w. Flucht, fuga praeceps: einw. Wasser, torrens (Gießbach, Waldstrom). – w. Wesen, Benehmen, ferocia: sich ein w. Ansehen geben, speciem oris od. vultum efferare. – w. werden, silvescere (von Pflanzen); efferari (aufgebracht werden, von Menschen u. Tieren, z.B. vor Schmerz, dolore): w. machen, efferare (aufbringen): w. leben, incultius agere.
-
16 öde
-
17 Необитаемый
- non habitatus; inhabitabilis; vastus (locus); incultus; desertus; -
18 DESERT
[A]DESERTUS (-A -UM)VASTUS (-A -UM)INCULTUS (-A -UM)EREMUS (-A -UM)HEREMUS (-A -UM)[N]ARENA (-AE) (F)HARENA (-AE) (F)VASTITAS (-ATIS) (F)VASTATIO (-ONIS) (F)MERITUM (-I) (N)AVIUM (-I) (N)DESERTUM (-I) (N)DESOLATIO (-ONIS) (F)EREMUS (-I) (M)HEREMUS (-I) (M)[V]DESERO (-ERE -SERUI -SERTUM)DERELINQUO (-ERE -LIQUI -LICTUM)DESOLO (-ARE -AVI -ATUM)RELINQUO (-ERE -LIQUI -LICTUM)DESTITUO (-ERE -STITUI -STITUTUM)DEFICIO (-ERE -FECI -FECTUM)DESCISCO (-ERE -SCII -SCITUM)TRANSFUGIO (-ERE -FUGI -FUGITUM)- DESERTS -
19 WASTE
[A]VASTUS (-A -UM)DESERTUS (-A -UM)EREMUS (-A -UM)HEREMUS (-A -UM)[N]EROGATIO (-ONIS) (F)VASTATIO (-ONIS) (F)TERMENTUM (-I) (N)DETRIMENTUM (-I) (N)INTERTRIMENTUM (-I) (N)PERDITIO (-ONIS) (F)VASTITAS (-ATIS) (F)INCULTA (-ORUM) (PL)[V]PRODIGO (-ERE -EGI -ACTUM)ABSUMO (-ERE -SUMPSI -SUMPTUM)ABLIGURRIO (-IRE -IVI -ITUM)PROFUNDO (-ERE -FUDI -FUSUM)LANCINO (-ARE -AVI -ATUM)EDO (-ERE EDI ESUM)COMEDO (-ERE -EDI -ESUM)AMBEDO (-ERE -EDI -ESUM)PEREDO (-ERE -EDI -ESUM)DEVORO (-ARE -AVI -ATUM)JACTO (-ARE -AVI -ATUM)IACTO (-ARE -AVI -ATUM)DECOQUO (-ERE -COXI -COCTUM)CONTERO (-ERE -TRIVI -TRITUM)CONCOQUO (-ERE -COXI -COCTUM)TERO (-ERE TRIVI TRITUM)ELUO (-ERE -LUI -LUTUM)EXIMO (-ERE -EMI -EMPTUM)EFFUNDO (-ERE -FUDI -FUSUM)ECFUNDO (-ERE -FUDI -FUSUM)EXTRAHO (-ERE -TRAXI -TRACTUM)TOLLO (-ERE SUSTULI SUBLATUM)TRAHO (-ERE TRAXI TRACTUM)DEPOPULOR (-ARI -POPULATUS SUM)DEPOPULO (-ARE -AVI -ATUM)ATTERO (-ERE -TRIVI -TRITUM)LACERO (-ARE -AVI -ATUM)PERDO (-ERE -DIDI -DITUM)DEPASCO (-ERE -PAVI -PASTUM)INARESCO (-ERE -ARUI)DEFLUO (-ERE -FLUXI -FLUXUM)LIQUESCO (-ERE LICUI)DEPASCOR (-PASCI -PASTUS SUM)LIQUEFACIO (-ERE -FECI -FACTUM)LIQUOR (LIQUI)ABLIGURIO (-IRE -IVI -ITUS)ADTERO (-ERE -TRIVI -TRITUS)APSUMO (-ERE -SUMPSI -SUMPTUS)CONTRICO (-ARE -AVI -ATUS)- BE WASTED- LAYING WASTE- LAY WASTE- WASTES- WILD WASTE
См. также в других словарях:
Deocarus, S. — S. Deocarus (Deocharus = Gottlieb), (7. Juni), erster Abt zu Herrieden, ehemals Hasenried (Hasenrietanum), im Bisthum Eichstädt, lebte anfänglich als Einsiedler an diesem Platze, der noch ganz unbewohnt und wild war (vastus et desertus), und… … Vollständiges Heiligen-Lexikon